Beste sponsors en belangstellenden,
Dit keer een langer bericht geschreven door Jolien, die in Sri Lanka Ravindran heeft bezocht en met hem 3 dagen allerlei projecten in de theeplantages heeft bekeken.
Een mooi verhaal door de ogen van een buitenstaander. Voor mij heel inspirerend om te lezen. Ik hoop voor jullie ook.
Bezoek aan de projecten van Diya Dhara ofwel: Happy Homes in de theeplantages.
Middag dag 1
Om 16.00 uur wordt ik van het station opgehaald in Hatton.
Ben nu in het mooiste en armste gebied van Sri Lanka aanbeland, het gebied van de theeplantages. De Nederlandse stichting Diya Dhara doet hier talrijke projecten om de mensen te ondersteunen. En ik mag met Ravindran, de bevlogen uitvoerder van de projecten, een paar dagen op pad. Ik huur via Ravindran een auto met een chauffeur, de vriendelijke Kalu. Ik voel me direct thuis.
We gaan gelijk door naar het eerste project waar ik bij kan zijn: de vooravond van de start van het waterproject in Darawalla. In de dorpen op de theeplantages is vaak nog geen waterleiding. Met alle gevolgen van gebrek aan schoon drinkwater van dien. Via “Happy Homes foundation” realiseert Diya Dhara projecten waarmee er water uit de bergen wordt opgevangen in reservoirs en in leidingen naar de lager gelegen dorpen gaat.
Zit ik ineens, moe en vies van een korte nacht en een lange reis, in mijn reis kloffie als eregast tussen de heren die het project runnen aan een tafel in het buurthuis. (Bij aankomst krijg ik een soort ketting om en word met alle egards behandeld alsof ik het hele project persoonlijk gefinancierd heb. Wat een gekke gewaarwording.)
De 55 woningen die dit dorp telt krijgen nu hun eigen aansluiting. Een aantal mensen gaat actief mee bouwen aan het project. Anderen willen de bouwers weer ondersteunen met eten en drinken. Het gesprek gaat over de stappen in het project, de details en de financiële ondersteuning van de helpers. Er is een afgevaardigde van iedere familie aanwezig. Alles wordt in goede orde besproken. Aan het einde word ik naar voren geschoven om een speech te houden, waarbij ik niet wegkom met twee zinnen. (En daarna met iedereen apart en in groepjes op de foto.)
Dag 2
Onderweg naar de start van het waterproject voor de eerste steen, door het betoverende landschap zie ik veel vrouwen die de hele dag thee plukken. Zo goed mogelijk beschermd tegen de regen met flinke manden op hun rug. Een zwaar bestaan.
Met een mooi Hindu ritueel worden de “eerste stenen” aangetipt met verf. Er zijn bloemen en wierook. Eén voor één worden de stenen in de grond gelegd en gezegend door afgevaardigden van het dorp en door ons. Omdat er zoveel hulp is kan het project al in 20 dagen gerealiseerd worden. Dus zal het als alles goed gaat, net voor de start van het echte regenseizoen af zijn. Een bijzonder moment voor deze mensen en hun toekomst. Dat is zo voelbaar. Ben nu wat meer voorbereid om als representant van Diya Dhara aanwezig te zijn en een woordje te zeggen. Maar voel me de hele dag net Maxima hier.
Door de prachtige theeplantages kronkelend op pad naar het volgende project, een kleuterschool. Eigenlijk was de school al uit maar iedereen zit klaar voor ons. Kleuterscholen in Sri Lanka zijn privé en moeten door de ouders zelf worden betaald. Ravindran heeft in veel plantages kleuterklassen, waar de ouders heel weinig hoeven te betalen. Nu kunnen de kinderen halve dagen naar school. Ze krijgen een goede lunch, zodat ze verzekerd zijn van een voedzame maaltijd per dag in deze groeifase, een uniform, spulletjes en schoenen en de moeders kunnen thee plukken. De juffen werken voor een klein salaris.
Na het officiële gedeelte met speech, medailles uitdelen en thee, kan ik lekker met ze spelen. Annemarie Koekoek en Deze vuist op deze vuist, vallen in de smaak. Uiteindelijk komen ze allemaal helemaal los. Erg genoten!
Dag 3
Na een goed Srilankaans ontbijtje onderweg, bezoeken we als eerste een erg arm dorp op de theeplantages.
Kleine betonnen hutjes met golfplaten op het dak. Hele families wonen in een kleine ruimte.
Hier is sinds enkele maanden stromend water aangelegd, zodat bij ieder hutje nu een kraan is
We testen de kranen. Wat maakt dit project een ongelooflijk verschil voor hen. Mooi om daar getuige van te zijn.
We vervolgen onze dag langs een aantal huisjes in afgelegen dorpjes waar bijvoorbeeld muurtjes gemaakt zijn tegen water dat naar binnen kolkte, een huisje dat nieuw gebouwd is voor een gezin in moeilijkheden of reparaties zijn uitgevoerd. Voor een arm gezin met een half verlamde moeder is nu een toilet gemaakt. Ik ben geraakt door de dankbaarheid van de mensen.
Ik geneer me als de oude dame helemaal overeind komt uit haar bed voor ons bezoekje, maar dit is belangrijk voor haar. Tijdje bij haar gezeten en ze moest huilen om het verschil dat deze voorzieningen maken voor hun gezin.
Daarna bezoeken we nog een kleuterschool met wat oudere kinderen, die zelfs al een paar zinnen Engels hebben geleerd. In het laatste dorp van deze dag heeft een vrouw de mogelijkheid gekregen een klein winkeltje te openen. We kopen er verse groente die zorgvuldig met een ouderwetse weegschaal (de ene kant de groente, de andere kant gewichtjes) wordt afgewogen. Voor haar 19 jarige dochter is er nu studiegeld, waardoor zij een andere toekomst tegemoet gaat. Ze vertelt me dat ze ervan droomt om juriste te worden.
Aan het einde van de dag neem ik afscheid van Ravindran en Kalu met wie ik zoveel heb meegemaakt. Onder de indruk van al hun mooie werk en de impact op de bevolking van de inzet van Happy Homes foundation, die vanuit Diya Dhara wordt gefinancierd. Werk dat zus en broer Atie en Jan Praagman niet meer lang kunnen voortzetten vanwege hun leeftijd. Ze zijn hard op zoek naar opvolgers. Als je (wat) tijd beschikbaar hebt en nieuwsgierig bent welke bijdrage je kunt leveren aan de voortgang van deze projecten, laat het dan vooral weten! Laten we een brug slaan naar de toekomst voor de jonge generatie.
Jolien Slavenburg